مقراض کاری
در تابلو فرش ها و فرش های ظریف بافت بعد از گلیم ساده (پودگذاری) و قبل از آغاز به بافت رج جدید باید رج جدید راقیچی زد. در اصطلاح این عمل به منظور برش خامه های اضافی  میباشد. برای اعمال این کار مقراض کاری ملزوم میباشد این شیوه را مقراض نامند. در ابتدا با یک شانه یا دفه که از جنسهای مختلف (چوبی ، فلزی) موجود است تارها یا رشته های خامه را شانه زده تا پرزها در یک سمت قرار گیرند اینکار برای قیچی زدن و بریدن خامه ها به صورت یکدست کار را راحت و و یکنواخت میکند.

آنگاه قیچی را در دست راست گرفته سطح آن را کاملاً بر روی قالی می چسباند و با انگشت دست چپ که در دو طرف سرتیغه ای قیچی قرار گرفته، در به هم آوردن لبه تیغه ها به دست راست کمک می دهند.

 پس از هر چند بار قیچی زدن، یعنی حدود بیست سی رج یکبار بدنة قیچی را بر روی قسمت بافته شده می کشند تا خورده نخهای اضافی بریزد و اگر پرز اضافی از دهانة قیچی گریخته و باقی مانده باشد قیچی شود. در پاره ای نقاط بافندگان در گره زدن و مقراض، ریشه ها را بلند قطع می کنند و در نتیجه قالیهای این گونه مناطق پر پشم، سنگین و پرگوشت است و طرح آنها کاملاً پدیدار نیست.

عمل مقراض کاری اهمیت مخصوصی داشته و انجام آن به طور صحیح بر مرغوبیت فرش می افزاید و کار کمتری برای پرداخت ایجاب می کند.

اگر این عمل یکنواخت و هم سطح انجام نشود، در پاره ای موارد موجب ضایعات جبران ناپذیری خواهد شد. کوتاه کردن پرزها گرچه موجب پدیدار شدن طرح قالی می شود لیکن کوتاهی بیش از حد آنها نخ فرش را نمایان می کند، حالتی که به آن ذرتی شدن می گویند.

قیچی کاری برای فرشهای ۶۰ تا ۷۰ رج معمولاً هر ۴ رج یا ۵ رج و در فرشهای ۴۰ رج هر ۱۵ تا ۲۰ رج و در فرشهای ۳۰ رج پس از بافت هر ۳۰ رج مقراض می شود.