در سایر استانهای کشور هم قالی ایران دچار آفت علف های هرز شده است.میان آنچه امروز در قالی نایین شاهد هستیم با آنچه مرحوم حبیبیان پدر فرش نایین تولید می کرد فاصله بس طولانی وجود دارد . در کاشان اثری از فرش های محتشم دیده نمی شود، در تبریز استفاده از الیاف مصنوعی بصورت یک امر رایج درآمده و استفاده از نخ های پنبه پلی استر به عنوان چله و پود روز به روز گسترده تر می شود .
بنابراین علف های هرز موفق شده اند تولید کنندگان اصیل را به حاشیه برانند .آنان که نگاه کاسب کارانه به فرش دارند و تلاش دارند به هر صورت ممکن قیمت تمام شده فرش را کاهش داده و از ممر آن در کوتاه ترین زمان ممکن جیب خود را پر نمایند ولو به قیمت نابودی فرش ایران ،تلاش می نمایند در بخش های مختلف و در کل فرایند تولید فرش با حداقل بخشی از آن اصالتها و هویت قالی ایران را کنار گذاشته تا به هدف خود برسند . تصور بفرمایید دستمزد بافنده برای فرش 70 رجی اگر قرار باشد بصورت استاندارد بافته شود حداکثر 6000 گره زده و می بایست برای این 6000 گره رقمی معادل حداقل 35 تا 40 هزار تومان پرداخت شود اکنون فردی که نگاه صرف درآمدی داشته و دارد بافنده را تشویق به بی گره بافی می نماید و فراتر از آن هم بی گره بافی و هم جفتی !
مزدی که می بایست بابت 6000 گره پردازد بابت 24000 گره پرداخت می کند و بدین ترتیب گشاد ترین کلاه بر سر مشتری فرش ایران رفته و خروجی آن در دراز مدت نابودی فرش ایران است . درموقع بافت این مشکل با دزدی در نقشه و پود کوبی غیر استاندارد و... رایج شده و نهایتا علف های هرز را منفعت طلبان به نفع جیب خود و نابودی قالی ایران هر روز شدت بیشتری میدهند.

عبدالله احراری