آفت بدل بافی محدود به طرح و نقشه نایین نشد؛ بلکه به لطف عزیزانی که تلاش داشتند به هر صورت ممکن قیمت تمام شده فرش را کاهش دهند و از این طریق سود بیشتری به دست آورند به سرعت طرح ها و نقوش فرش ایران به سمت یکنواختی رفت و در عرض مدت کوتاهی خیلی از طرح ها و نقوش به فراموشی سپرده شد.نمایشگاه های فرش ایران تنوع طرح ها و نقوش را از دست داد . نهایتا کار به جایی رسید که غالب قالی های ارائه شده در نمایشگاه های فرش ایران سه تا چهار استان کشور و چند شهر همانندکاشان ،تبریز ؛نایین و ...محدود شد. بدل بافان در سال های اخیر حیطه کار خود را گسترش داده و کار به جایی رسیده که دیگر عمده گبه کشور نه در استان فارس که در استان های خراسان و گلستان و مازندران بافته می شود و البته نهایتا با عنوان گبه فارس به بازارهای جهانی عرضه می گردد .
امروزه بدل بافی با شیوه های خاص انجام می گردد و مجموعا با شگرد هایی انجام می گردد که مشخص نگردد که دستبافته دارای اصالت و هویت نیست ، چه بسیار فرش هایی دیده شده که درگیلان و مازندران و گلستان بافته شده و برروی آن عبارت بافت تبریز حک شده و اتفاقا این کار را کسانی انجام داده اند که اصلا کسی انتظار ندارد دست به انجام اموری همانند این بزند.
شگرد دوم استفاده از عناصر محلی با استفاده از واسطه ها است .اگر قرار است گبه و گلیم شیراز در خراسان جنوبی بافته شود و این گبه پس از بافت با نام گبه قشقایی به فروش برسد و مواد اولیه و طرح و نقش از کانالهایی به دست بافنده و تولیدکننده محلی میرسد که کمتر کسی متوجه این نکته می گردد که مواد اولیه و طرح و نقشه آن از فارس می آید. همین موضوع در مورد طرح ها و نقوش فرش تبریز ،قم ،کاشان و اصفهان اتفاق افتاد البته وجه تمایز اساسی بین دوستانی که از مواد اولیه و طرح و نقوش سایر مناطق استفاده می نمایند با دوستانی که صرفا بدل باف هستند وجود دارد؛ بدل بافان را بیشتر می توان در بین تولیدکنندگان کوچک و یا بافندگان خویش فرما مشاهده نمود ولی در ارسال طرح و نقشه و مواد اولیه اصیل یک منطقه به منطقه دیگر و بافت آن توسظ بافندگان سایر مناطق عمدتا مشکل هویتی و فرهنگی دارد و در بسیاری از موارد خروجی هر دو این است که دیگر بافنده بدل باف به طرح های منطقه خود بر نمی گردد . اگر شما به یک بافنده طرح ماهی بیرجند مواداولیه گبه بدهید که ببافد دیگر آن بافنده ماهی نخواهد بافت! اطمینان داشته باشید.

عبدالله احراری